اما زمینه ی حضور حزب الله به شکل رایج ،که خمیرمایه ی اصلی انقلاب است از هنگامی آغازشد که حکومت اسلامی شکل گرفت.حزب الله یکی از مدعیان اصلی مبارزه و حرکت انقلاب اسلامی بوده و حضور در جنگ این ادعا را دوچندان کرده است.

اما گفتارم درباره ی تعریف مفهومی مجدد ازحزب الله است،امری که برای استمرار حرکت ملت ناچاریم جهت یابی جدیدی به توجه به شرایط مدرن به آن بدهیم.چون گمان می کنم در مسیر تحولات آتی جامعه ی مومنانه و حزب الله تحت تاثیر فشارهایی قرار گیرد و لذا ناچار به یافتن سمت و سویی جدید خواهدبود. به سیر تحولات حزب الله در کشور هم نمی پردازم ،چون ثمری،جز اختلاف زایی و بروز مباحث بی نتیجه در آن نمی بینم.ه

هرکسی می تواند مدعی باشد حزب اللهی است.یک مثال برای متفاوت دیدن مساله را یادآور می شوم که امیدوارم برداشت به ریا نشود .در سال 1368 پس از جنگ، مساله ی بدحجابی موضوع روز برخی از افراد تحت عنوان حزب الله بود.آن ها با سازماندهی خود با موتور سیکلت ، عمدتا در میدان ولیعصر به بدحجاب های خیابان ها حمله می کردند و با خشونت آن ها را وادار به حفظ حجاب می کردند،یکی از آن روزها که خشونت اوج گرفت، وزیر کشور وقت(آقای عبدالله نوری)به من به عنوان کشیک عصر وزارت کشور،دستور داد مسئول که خدمات فراوان در جبهه و جنگ داشت، دعوت کنیم تا به این خشونت ها پایان دهد،اورا دعوت کردیم و نصیحتش کردم که حاجی این کارها درست نیست،راهش زدن نیست.این ها هم وطن ما هستند،(آن روزها واژه ی شهروند هنوز رایج نبود)،اما او حرف خودش را در باب تکلیف شرعی گفت و رفت و به دلیل فراتر بودن قدرت آن ها از قانون ،جرات بیش از نصیحت را نداشتیم و تاکنون مساله هم چنان حل نشده باقی مانده و به سطح سازمانی نیروهای انتظامی رسیده است.(البته کاملا بی انصافی است اگر شرایط این طیف از نیروهای انقلاب را بدون روانشناسی پس از جنگ بررسی کنیم و یکسره مهر بی اعتنایی به مبارزان خون و شهادت و ایثار بکشیم،بلکه باید بزرگداشت افتخارات آن ها همواره و با ادبیاتی جدید وهنرهای بدیع تری انجام گیرد)

چرا تاکنون نتوانسته ایم این مساله را در حکومت داری امروز با توجه به شرایط تعیین تکلیف کنیم و مساله حل نشده به انفعال بگذرد تا با تغییر نسل مفاهیم دینی کم رنگ شود و طی منازعات مساله به سطح عموم مردم به شکل درگیری های فردی بین با حجاب ها وبد حجاب ها کشیده شود،به گونه ای که قشر باحجاب و مومن مورد آزار قرار گیرند و یا آمران به معروف مورد حمله قرار گیرندو یا دیگرانی که تقید کمتری دارند،مورد آسیب دیگران قرار گیرند؟.

خطاب آیه 59احزاب به اهل بیت پیامبر و مومنان است که با حجاب خود مورد شناسایی قرار گیرند تا از آزار نگاه یا فیزیکی مصون شوند.امروز این بحث داغ ترین مساله بین نخبگان مذهبی یا مسئولان اجرایی شده است؟در نهایت می خواهم نتیجه بگیرم خود را حزب اللهی می بینم - و فردی کوچک که ادعایی هم نداشته و ندارم و شاید مانند نگاهم را بسیاری از افراد طیف حزب اللهی (با الگوی ذهنی من)در جامعه داشته باشند ،- اما هیچ گاه راضی نشده و نمی شوم کوچک ترین اهانت کلامی و فیزیکی به زنان کشورم تحت هیچ شرایطی انجام دهم، و استدلال مبارزه کنندگان با این پدیده هم هیچ گاه وجدان دینی من را راضی نکرده است.

کماا ینکه برخی از جوانان با دیدگاه مذهبی هم علائق خود را در حجاب کامل می بینند و این دو سلیقه همپای هم در جامعه حضور دارند و زندگی می کنند و ما باید به ایجاد شکاف اجتماعی بین آن ها ادامه دهیم و یا به عنوان متولی این شکاف را ترمیم نماییم؟نمی توان نسبت به این مساله ی مهم اجتماعی بی تفاوت بود و یا نادیده انگاشت. ما در نگاه افق و آرمانی حجاب را کامل می خواهیم ،اما آن نگاه واقع شدنی نیست ،مساله این است که این شیوه ی تبلیغ دین دیگر به سختی جواب می دهد و در نهایت ناچاریم بپذیریم که باید بتوان با ایجاد فضای فرهنگی و آموزش اخلاق مداری مناسب توازنی بین دو گروه باحجاب ها و بد حجاب ها را ایجاد کرد که هردو در عین همزیستی مسالمت آمیز به یکدیگر احترام بگذارند و به هم توهین نکنند،ناسزا نگویند و یکدیگر را آزار ندهند و مسخره نکنند،مسلما دوست نداریم فضای اجتماعی به سمت منازعات فردی و خصوصی کشیده شود.حزب الله باید تکثر سلیقه ی مردمی را بپذیرد و مخالفان حزب الله هم باید احترام آن ها را حفظ کنند.

براین مبناست که حزب الله با دیدگاه رایج فکر نکند که اگر قدرت مطلق را هم بگیرد با ادامه ی سیاست های تکراری و فشاری می تواند جلوی نسل جوان را بگیرد و یا بایک سلسله اقدامات تحت عنوان کلی اسلامی کردن مشکلات اجتماعی را مدیریت نماید.حتی اگر به متن نهج البلاغه به عنوان راهنمای رفتار علوی نگاه کنیم،بالاترین امر به معروف و نهی از منکر جلوگیری از دست اندازی کارگزاران به اموال عمومی است که از منظر ایشان شدیدترین مجازات ها را دارد ،پس چگونه است که مساله امر به معروف به سطح نازل منازعات عمومی مردمی کشیده می شود؟

آیا رذائلی مانند غیبت، دروغ ، بخل ، حسادت بار گناهی شدیدتری در اسلام ندارند؟پس بر فقها و اسلام شناسان است که بازتعریفی از دایره امر به معروف و نهی از منکر را مجدد ارائه نمایندو بهترین شیوه ها اجرای آن از صدا و سیما یا به شکل تبلیغات پیامکی است. در اسلام پدیده ای به نام افراطی گری نداریم.این هایی که معرف اسلام سلفی-تکفیری،القاعده یا طالبان هستند،تفسیر به رای متعصبانه و نامتساهلانه دارند.

یک مزیت خوب ما اکنون این است که با شناخت مشکلات همه ی اسلام گراها از سلفی ها تا جماعت اسلامی پاکستان و نمونه ی امام خمینی و رهنمودهای کاربردی رهبر انقلاب بتوانیم الگوی تئوریک تلفیقی معرفی کنیم که ضمن آسیب شناسی مشکلات اجتماعی مسلمانان،مومنان و غیر مقیدها و سایر مذاهب و ادیان را درون خود برطرف کند.

ما یک نمونه در زندگی حضرت محمد(ص)نمی بینیم که ایشان گرایش به رادیکالیسم داشته باشند،حتی در سخت ترین شرایط که شعب ابی طالب بود.ایشان معرف رحمت الهی است.مگر امام علی(ع)را نمی توان دمکراتیک ترین فرد نامید که 25 سال قواعد دمکراسی(حالا به ظاهر و باطن کاری نداریم وبرای پیشگیری از تفرقه ،نیت خوانی نمی کنیم) را رعایت کرد ،بعد با رای مردم به قدرت رسید؟

اکنون با حاصل تجربه ام این منشور را برای حزب الله می نویسم که دوستدار و تابع حزب الله هستم ، اما حزب اللهی که خودم تفسیر می کنم و خدا هدایتم کند و از آتش دوزخ به دور، اگر تفسیر به رای کنم و یا در تابعیت هوای نفس خود بنویسم که از دوره ی جوانی من گذشته است،خردمندان حزب الله که اندیشه می کنند،آن را کامل کنند و هر کس که این را نمی پذیرد، با پاسخی آرام و روشن تفسیر و تعریفی جذاب تر از آن بدهد ، و ناگزیر نمی تواند با دیدگاهی واپس گرایانه بدهد که جامعه تحمل آن را ندارد،تا به هر حال در دنیای مدرن ارتباطاتی و بین 7 میلیارد انسان ،تکلیف حزب خدا در زمین مشخص شودکه چه می خواهند و چه الگویی دارند، به لطف خداوند کشور ایران دارد با قواعد دمکراتیک راهی میانه را می پیماید.در این راه میانه پس از 16 سال گذشته فهمیده ایم که باید با هم در یک خانه زندگی کنیم و هیچ کس قصد حذف هیچ جریانی به خصوص حزب الله را ندارد،حزب الله باید با جذاب سازی گفتمان خود خونی تازه به رگ های خود، با توجه به اینکه باید فرزند زمانه اش باشد،بدهدتا الگویی جهانی باشد و تا این تغییر را در ماهیت خود به وجود نیاورد،قادر نیست بر فرهنگ عمومی و رایج جهان موثر گردد و تنها عاملی می شود تا دیگران به او حمله کنند و حزب الله بیشتر در لاک دفاعی و منفعلانه فرورودکه رفته است زیرا در سایت ها و یا وبلاگ های هواداران حزب الله تنها می توان نگرانی های عمیق از فضای مربوط به مسائل اجتماعی را دید و تعریفی از حزب الله که کمتر هست، و اما بعد:

1--اولین شرط یک حزب اللهی بودن، ایمان به خدا،رسول و دیگر ولایت های الهی است.او تابع ولی فقیه زمان خود است.او می داند عدالت طلبی در همه ی ابعاد زندگی برای رسیدن به توحید و زندگی شایسته اصل اساسی در اسلام است.او مصداق رعایت عدالت در داخل و خارج برای خود و خانواده اش است.

2-حزب اللهی الگوی رفتاری دارد.او در مسیر ایمان رحیم و رحمانیت و مهربانی را از خداوند می گیرد و الگوی عمل او پیامبر است.او رفتار نبوی را به عنوان اولین شرط کار می پذیرد و به آن گردن می نهد.او همواره جزوه ای(حالا شده موبایل و تبلت) از نحوه ی رفتار و اخلاق پیامبر را همراه دارد و آن را مرور می کند تا گرفتار حزب شیطان نشود.اولین گام او خودسازی است،تا خودسازی و نفس خود را اصلاح نکند،قادر نیست جامعه را اصلاح کند.او می داند نفس اماره نمی تواند نفس اماره را اصلاح کند و بنابراین از ورود به مسائل اجتماعی بدون خودسازی کامل خودداری می کند.(ای‌ کسانی‌ که‌ ایمان‌ آورده‌اید، چرا چیزی‌ می‌گویید که‌ عمل‌ نمی‌کنید؟نزد خدا بسیار موجب‌ خشم‌ است‌ که‌ سخنی‌ بگویید که‌ عمل‌ نمی‌کنید.صف 2و3)

3-حزب اللهی واقعی در نهایت مهربانی با مردم است،خشونت ورزی نمی کند.به کسی ناسزا نمی گوید.مودب است.در نگاهش مهربانی و سخن آرام موج می زند،به کسی پرخاش نمی کند و بسیار صبور است.او کسب قدرت سیاسی را با هر وسیله ی رایج نمی خواهد،زیرا کسب آمرزش الهی و آخرت جویی و نگاه به یوم الحسرت برای او تنها اصل است و می داند که در شرایط و نقش اجتماعی که باشد ،می تواند به هم نوعان خود خدمت کند.تنها راه خدمت به قدرت منتهی نمی شود.

منبع : خبرآنلاین